Για μια μεγάλη αγάπη, το χορό

"Η Μέρσυ αν και δεν έχει κλείσει ακόμα τα 18 και φοιτά στην Γ Λυκέιου βρίσκει πάντα χρόνο να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει τόσο πολύ, το χορό. Αυτή της την αγάπη σκέφτηκα να προβάλλω μέσα από τη συνέντευξη που της έκανα και πιστέψτε με όσα μας λέει είναι πραγματικά ενδιαφέροντα! Απολεύστε τη συνέντευξη και την ίδια τη Μέρσυ μέσα από τις φωτογραφίες της."

Μερσυ, πόσα χρόνια ασχολείσαι με το χορο και τι χορο κανεις ακριβως?

Κατ’αρχας ασχολουμαι απο μικρούλα με τον χορό. Ξεκίνησα με μπαλέτο όπως τα περισσότερα κοριτσακια στην σχολη της κ.Κατερινας Κερβανιδου και επειτα με συνεπήρε και ο σύγχρονος χορός. Ανεξαρτητα απο αυτα θα ομολογησω πως εχω παραλληλα μια ιδιαιτερη αδυναμια στους λατιν χορους.

Η  μαμά σου κατάγεται από την μακρινή και πανέμορφη Δομινικανή Δημοκρατία όπου ο χορος είναι στοιχείο της κουλτούρας. Πιστευεις ότι αυτό επηρέασε περισσότερο την επιθυμια σου για χορο?  

Σιγουρα οταν γνωριζεις και μεγαλωνεις απο τα παιδικα σου χρονια με 2 πολιτισμους μες στο σπιτι,οι επιδρασεις και τα ερεθισματα που δεχεσαι σε σημαδευουν αναλογα. Η μητερα μου ηρθε απο τον πανεμορφο Αγιο Δομινικο οπως αναφερεις και μαζι της εφερε, εκτος των αλλων, αυτην την ζεστασια, την ανεμελια, τον διαφοτερικο τροπο ζωης που υπαρχει εκει. Ετσι και γω ζωντας σε ενα περιβαλλον με αναμφισβητητα πολλα ακουσματα,μουσικη και χορο  δεν μπορουσα παρα να ακολουθησω κατι σχετικο.Αρχικα ξεκινησα με την  κολυμβηση ομως δεν αργησα να καταλαβω οτι αυτο που μου ταιριαζει απολυτα ειναι ο χορος και η κινηση. Αποδειξη αλλωστε ειναι το γεγονος οτι εξακολουθει μεχρι σημερα να ειναι το μοναδικο πραγμα που μου δινει πραγματικη χαρα και ζωντανια.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας χορευτής?

Γενικα θεωρω οτι η θεληση και η ορεξη ειναι πανω απολα.Πρεπει να θελεις και να σου αρεσει πολυ κατι για να το κανεις με ολο σου το ειναι,για να αφιερωθεις σε αυτο. Γιατι μονο τοτε  λαμβανεις πραγματικους καρπους για την προσπαθεια σου.Για εναν ανθρωπο που θελει να ασχοληθει ερασιτεχνικα με τον χορο ειτε γιατι του αρεσει ή γιατι τον θεωρει διασκεδαστικο τροπο ενδυναμωσης και ασκησης τα παραπανω αρκουν.Δηλαδη μπορει να ξεκινησει ο καθενας,ανεξαρτητως φυλου και ηλικιας και φυσικα δεν απαιτουνται ιδιαιτερες ικανοτητες και ταλεντο.Για εναν πραγματικο χορευτη ομως χρειαζεται  ικανοτητα που αποκταται απο την εμπειρια,ενα υγιες σωμα(σταθερα κιλα) και σκληρη δουλεια.Ισως ενα μουσικο αυτι,ρυθμο,καλη μνηνη,συγκεντρωση,επιμονη και υπομονη,πειθαρχια και πνευμα συνεργασιας.Με λιγα λογια μιλαμε για εναν συνδιασμο στοιχειων,τα γνωστα προσοντα που οδηγουν στην επιτυχια.

Τι πιστεύεις ότι σου έχει προσφέρει ο χορός? Πιστευεις ότι η ζωή σου θα ήταν διαφορετικη αν δε χορευες?

Κοιτα,ο χορος απο την αρχαιοτητα θεωρειται μια ανθρωπινη και πρωταρχικη αναγκη και αυτο γιατι αποτελει εναν ομορφο τροπο εκφρασης που μπορει ο καθενας να αντιληφθει.Εμενα ο χορος αρχικα με βοηθησε στην κοινωνικη μου προσαρμογη,στην αυθορμητη εκδηλωση των συναισθηματων μου και επειτα μου προσφερε σωματικη και ψυχικη υγεια.Δηλαδη εχω ξεπερασει αυτο το σταδιο της  αμηχανιας,της ντροπης ή νευρικοτητας που εκδηλωνεται σε μια πρωτη επαφη επειδη εμαθα να κινουμαι στο χωρο .Μαθαινω και ελεγχω το σωμα μου καθημερινα ενω συγχρονως γυμναζομαι αποτελεσματικα και ευχαριστα.Χωρις τον χορο νομιζω πως θα τα ειχα παιξει(χαχα).Σκεψου πως μπορεις να διωξεις ολο το στρες και την στενοχωρια με μια σου μονο κινηση,ειναι σαν μια διεξοδος απο την καθημερινοτητα.

Έχω ακούσει ότι οι χορεύτριες κλασσικου μπαλετου δέχονται συχνά πίεση για τα κιλά τους σε σημειο που καποιες φορες μπορει να τους θεσει σε κινδυνο.

Οι χορευτες κλασσικου μπαλλετου ναι ειναι αληθεια οτι πρεπει να εχουν μια συγκεκριμενη φορμα,ενα καλουπι  που να μην μεταβαλλεται γιατι το σωμα ειναι το κυριαρχο ολου του παιχνιδιου.Οι διακυμανσεις επηρεαζουν την αποδοση γι’αυτο συνισταται καλη διατροφη και σταθερα κιλα.Υπαρχουν ομως και οι υπερβολες που συχνα φερνουν ανεπιθυμητα αποτελεσματα,προβληματα υγειας κτλπ.Βεβαια εδω μιλαμε για μεγαλες επαγγελματιες χορευτριες που τους επιβαλλεται ενα αυστηρο προγραμμα και αυτες συχνα το παρακανουν,διοτι για μας τις ερασιτεχνιδες τα πραγματα ειναι πιο ευελικτα θα ελεγα.Παντως ο καθενας φροντιζει να ακολουθει οτι ειναι καλυτερο για τον ιδιο και το αντικειμενο του.

Τι θα ελεγες σε κάποιον που δεν εχει ασχοληθει με το χορο? Πως θα τον παρότρυνες να το κανει?

Γενικοτερα προσπαθω συνεχως να παροτρυνω το περιβαλλον μου να ασχοληθει με την ασκηση.Γιατι τα οφελη ειναι πολλα και εχουν διαρκεια.Σε σας λοιπον που δεν εχετε δοκιμασει ποτε να χορεψετε,μην χανετε αλλο χρονο,δοκιμαστε το και μην ντρεπεστε καθολου που δεν γνωριζετε βηματα και τα σχετικα. Γιατι να σας πω και κατι αλλο?Ποιος ηξερε να χορευει εξ’αρχης πριν καν διδαχθει?Ολα θεμα εμπειριας και συνηθειας ειναι.

Οι πουεντ μπορεί να φαίνονται ελκυστικές, όταν όμως τις φοράς τις πρώτες φορες φαντάζομαι δεν είναι ότι ευκολότερο και ευχάριστο. 

Την πρωτη φορα που  φορεσα  ημουν κατενθουσιασμενη με τις ολοκαινουριες ροζ πουεντ μου  και θυμαμαι χαρακτηριστικα που οι περισσοτερες ψιθυριζαμε στον εαυτο μας’ δεν θα υπολογισεις κανεναν πονο,θα ζησεις την στιγμη΄’.Βεβαια η ωρα περνουσε ,τα δαχτιλα σφιγμενα μουδιαζαν και τα γονατα λυγιζαν απο την κουραση .Σιγα σιγα και το γελιο στα χειλη μας παγωσε και τις ωρες πανω στις πουεντ καταραστήκαμε(χαχα).Σημερα μπορω να πω πως εχω εξοικειωθει και χαιρομαι οταν τις φορω,γιατι τελικα ειναι θεμα δυναμης και καλης δουλειας.

Θα σε ενδιεφερε να ασχοληθεις επαγγελματικά με χορό? 

Το σκεφτομαι πολυ σοβαρα να κανω κατι παραπανω στον τομεα αυτο και απο μαθητρια να μεταπηδησω στον ρολο της δασκαλας.Ειναι κατι που με ενδιαφερει ιδιαιτερα γιατι ο χορος ειναι ενα αναποσπαστο πλεον κομματι της προσωπικης μου ζωης  που αν μπορουσα να το μεταφερω και στον επαγγελματικο μου κοσμο θα το εκανα με μεγαλη ορεξη.Ωστοσο υπαρχουν και αλλοι παραγοντες που με βαζουν σε μια 2η σκεψη.


Συγκρινοντας το χορο στην Eλλαδα και στο εξωτερικό, πιστευεις ότι διαφέρουν? Θέλω τη γνώμη σου για την αξία που δινει κάθε χωρα στο χορο σαν στοιχειο της κουλτουρας στα σχολεια.  

Οπως και να το κανουμε σε  αλλο επιπεδο βρισκεται ο χορος στην Ελλαδα,σαφως κατωτερο και συγχρονως μικροτερο ποσοστο ανθρωπων απασχολει.Παρολ’αυτα ειναι και η οικονομικη αδυναμια ενας παραγοντας σημερα που απομακρυνει τον ανθρωπο απο την τεχνη και κατα συνεπεια τον χορο.Θεωρω οτι υπαρχει ενα ικανοποιητικο ποσοστο στην χωρα μας που δινει αξια στην εννοια του χορου και συμβαλλει στην εδραιωση του απο την αλλη ομως συγχιζομαι οταν αυτος υποβαθμιζεται στα πλαισια του κερδους και της εκμεταλλευσης.Ο πολιτισμος μας ειναι γνωστος για τους παραδοσιακους χορους  γιαυτο και συνηθως διδασκονται στο σχολειο στο μαθημα της γυμναστικης.Ομως σαν φορεας το σχολειο δεν μεριμνα   για την διαδοση του χορου και παραμενει κυριως στην ασκηση που και αυτη με τα χρονια παραγκωνιζεται.Σε αλλες χωρες οπως η αμερικη(λατινικη) θα παρατηρησεις οτι η πλειοψηφια των μαθητων και αθλειται και χορευει αρα αυτο σημαινει οτι δεχονται μια παραπανω επιρροη απο αυτην που δεχοματε εμεις.Δηλαδη δινουν περισσοτερο σημασια σε στοιχεια της πολιτιστικης τους κληρονομιας,οπως ο χορος και ακομα θεωρειται ντροπη αν καποιος δεν τα γνωριζει.

Στην Ελλαδα είναι αρκετα παρεξηγημενο το μπαλετο σε σχεση με τους αντρες χορευτες. Ποια είναι η γνωμη σου γι αυτό?
Πραγματικα στην ελλαδα επικρατει η αντιληψη οτι οι ανδρες δεν χορευουν μπαλλετο,γιατι θεωρουν οτι ετσι θιγεται ο ανδρισμος τους.Θα μπορουσα να συμφωνησω με αυτο σε ενα βαθμο γιατι οντως σε αυτους που το κανουν παρατηρειται συνηθως  και μια ποικιλια στις σεξουαλικες προτιμησεις τους.Δεν ισχυει βεβαια αυτο και σε καθε χωρα,αν φανταστεις οτι στην Ρωσια οι ανδρες χορευτες ειναι οχι μονο παρα πολλοι αλλα και straight.Ωστοσο το μονο σιγουρο ειναι πως ο χορος δεν εχει φυλο!

Υπαρχει καποιος χορευτης, χορευτρια που θαυμαζεις πολύ?

Ειναι αστειο,αλλα δεν ξεκινησα με ενα συγκεκριμενο προτυπο γιατι ημουν μικρη και οι γνωσεις μου ηταν περιορισμενες.Πιο πολλοι εβλεπα τις barbies στις παιδικες ταινιες να χορευουν μπαλλετο και να τραγουδουν και τις θαυμαζα.Νομιζω πως καπως ετσι κολλησα το μικροβιο του χορου μεχρι που συναντησα την πρωτη δασκαλα μου,την Κ.Κερβανιδου.Αυτη η γυναικα ειναι μια καταπληκτικη χορευτρια με εξαιρετικη εμπειρια και τεχνικη και σπουδαιες επιτυχιες στο παρελθον,που μονο απο το περπατημα της καταλαβαινει κανεις περι τινος προκειται. Χαρη σε αυτην αποκτησαμε ολες οι μαθητριες της τις γνωσεις,τα μυστικα,την αισθητικη και την ικανοτητα να χορευουμε και προ παντων να ειμαστε συνειδητοποιημενοι και πειθαρχημενοι ανθρωποι.Αρα καταλαβαινεις περιπου γιατι ενα προτυπο σαν και αυτην μου φτανει και μου περισσευει!

Εχεις συμμετάσχει σε επιδείξεις, διαγωνισμούς κλπ?

Καθε χρονο παιρνω μερος στις κλασσικες  παραστασεις που οργανωνει η σχολη για το κλεισιμο της χρονιας,οπως επισης συμμετεχω σαν ομαδα σε τυχον επιδειξεις που παρουσιαζονται κατα τη διαρκεια του ετους.Θελω τοσο να παρακολουθω οσο και να χορευω οταν μου δινεται η δυνατοτητα γιατι πραγματικα ειναι μια μοναδικη εμπειρια που σου επιτρεπει να αποδειξεις το ταλεντο σου και να μοιραστεις με τους αλλους  πως αισθανεσαι οταν κανεις κατι που αγαπας.Παρα το αγχος και την ανυπομονησια νομιζω πως ειναι ωφελιμο να περνας και απο αυτο το σταδιο,αν θες να προοδευσεις και να βελτιωθεις.


Στο μπαλέτο τα λάθη δεν καλύπτονται εύκολα. Ποιο είναι το συναίσθημα πριν βγεις στη σκηνή και ποιο όταν χορεύεις? 

Κι ομως κατα τη γνωμη μου συχνα ισχυει το αντιθετο .Σε ολες τις χορευτριες εχει τυχει να ξεχασουν καποια φιγουρα ή κινηση και με τον αυτοσχεδιασμο να τους βγει ενα καλυτερο αποτελεσμα απο το αρχικο και να εντυπωσιασουν εξισου.Ειναι ομως αληθεια πως λογω του τεραστιου  αγχους που σε καταβαλλει πριν απο αυτην την μεγαλη στιγμη ειναι σχεδον  ευκολο να ξεχασεις βηματα.Μην μιλησω για ατυχηματα παραπατηματα κτλπ,δεν θες να ξερεις.Εγω παντως τα τελευταια χρονια υιοθετω μια διαφορετικη σταση απο τις συνηθισμενες που σε μενα τουλαχιστον λειτουργει.Παιρνω βαθιες ανασες,σκεφτομαι αισιοδοξα,αποβαλλω το αγχος τραγουδωντας ή ακομα και χορευοντας και γενικα  προτιμω να το φιλοσοφω το θεμα απο το να μου κοπουν τα ποδια την τελευταια στιγμη.Ενταξει οταν χορευεις εκει πανω εισαι σε αλλη διασταση,εστιαζεις και τα δινεις ολα.Φτιαχνεις εναν δικο σου κοσμο και ψηλοχανεσαι αν εισαι τοσο απορροφημενος!

Μερσυ, σου εύχομαι καλή επιτυχία από δω και πέρα και να συνεχίσεις να χορεύεις αφού το αγαπάς τοσο πολύ!

Εγω σε ευχαριστω Ελλη για τον χρονο που μου διεθεσες και για την ευκαιρια που μου δωσες να μοιραστω την δικη μου σχεση  με τον χορο.Ελπιζω να λειτουργησει θετικα και να παροτρυνει  με τον τροπο της τους διαδικτιακους μας φιλους να χορεψουν!Καλη συνεχεια.

Κλείνω παρουσιάζοντας σας μερικές φωτογραφίες από την πορεία της Μέρσυ.