Τι συμβαίνει όταν μια κοπέλα από την «χαλλλαρη» Θεσσαλονίκη επισκέπτεται την Αγγλία? Ποιες είναι οι διαφορές στην καθημερινή ζωή και τι είναι αυτό που την εντυπωσιάζει? Ποια συναισθήματα της δημιουργούνται παρακολουθώντας την ξεχωριστή και πολύ διαφορετική από τα ελληνικά δεδομένα αποφοίτηση του αδερφού της?
Θα τα μάθετε όλα στην συνέντευξη της πανέμορφης Φωτεινής από τη Θεσσαλονίκη.
Θα τα μάθετε όλα στην συνέντευξη της πανέμορφης Φωτεινής από τη Θεσσαλονίκη.
Φωτεινή, ας ξεκινήσουμε λίγο ανάποδα. Πώς ένιωσες γυρίζοντας στη Θεσσαλονίκη έπειτα από μια εβδομάδα στο Λονδίνο και το Μαντζεστερ.
Ελλη μου, πριν ξεκινήσουμε θέλω να σου πω πως χαίρομαι πολύ που μου εμπιστεύθηκες το συγκεκριμένο θέμα , γιατί έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μοιραστώ όλα όσα είδα και έζησα στο Λονδίνο και το Manchester. Η αλήθεια είναι πως επειδή επισκεφτηκα δύο μέρη κι όχι ένα, οι μέρες ήταν αυτό που λέμε “ίσα ίσα”. Είδα όσα περισσότερα μέρη και μνημεία μπορέσα και μας επέτρεψε ο χρόνος. Όσες μέρες ημουν στο Λονδίνο και το Μanchester συνήθιζα να βλέπω τα ψηλά και επιβλητικά κτήρια, τους δίχως τέλος δρόμους, τις στολισμένες πλατείες και όχι μόνο. Όπως είναι φυσικό, όταν επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη με έπιασε μια μελαγχολία, καθώς η πόλη έμοιαζε κυριολεκτικά με χωριό! Είχα αρχίσει να συνηθίζω εκεί, τους ανθρώπους τα μέρη κι η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να μείνω κι άλλες μέρες, όπως κι ο καθένας νομίζω.
Ελλη μου, πριν ξεκινήσουμε θέλω να σου πω πως χαίρομαι πολύ που μου εμπιστεύθηκες το συγκεκριμένο θέμα , γιατί έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να μοιραστώ όλα όσα είδα και έζησα στο Λονδίνο και το Manchester. Η αλήθεια είναι πως επειδή επισκεφτηκα δύο μέρη κι όχι ένα, οι μέρες ήταν αυτό που λέμε “ίσα ίσα”. Είδα όσα περισσότερα μέρη και μνημεία μπορέσα και μας επέτρεψε ο χρόνος. Όσες μέρες ημουν στο Λονδίνο και το Μanchester συνήθιζα να βλέπω τα ψηλά και επιβλητικά κτήρια, τους δίχως τέλος δρόμους, τις στολισμένες πλατείες και όχι μόνο. Όπως είναι φυσικό, όταν επέστρεψα στην Θεσσαλονίκη με έπιασε μια μελαγχολία, καθώς η πόλη έμοιαζε κυριολεκτικά με χωριό! Είχα αρχίσει να συνηθίζω εκεί, τους ανθρώπους τα μέρη κι η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να μείνω κι άλλες μέρες, όπως κι ο καθένας νομίζω.
Οι Άγγλοι είναι αυτό που λέμε «on time». Σαν τουρίστρια το διαπίστωσες? Πως θα τους περιέγραφες σαν ανθρώπους?
H αλήθεια είναι πως ήταν από τα πρώτα πράγματα που παρατήρησα όταν έφτασα τόσο στο Λόνδίνο όσο και στο Μanchester. Oι Άγγλοι είναι κυριολεκτικά ‘’οn time’’ από κάθε άποψη. Είναι άνθρωποι που έχουν οργανώσει τη ζωή τους με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Έχουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα μέσα στη μέρα και οι ώρες τους, είναι σύμφωνα με αυτό κατανεμηνένες. Για παράδειγμα, ξυπνούν γύρω στις 7 το πρωί, παίρνουν το μετρό και πηγαίνουν στις δουλείες τους ως το απόγευμα. Οι απογευματινές ώρες, είναι οι λεγόμενες ώρες αιχμής, καθώς τότε οι περισσότεροι σχολούν από τις δουλειές τους και στο μετρό υπάρχει συνοστισμός. Οι περισσότεροι τρώνε κάτι από έξω ή στο χερι. Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι πως δεν χάνουν καθόλου μα καθόλου χρόνο. Όσο είναι στο μετρό διαβάζουν βιβλία ή εφημερίδες, ακόμα και στις κυλιώμενες σκάλες! Παρότι στις ώρες αιχμής σχεδόν όλοι περπατούν στο μετρό με πολύ γρήγορο βηματισμό και βρίσκονται σε εγρήγορση, δεν χάνουν την ηρεμία στο πρόσωπο και την ευγένεια τους. Για παράδειγμα, μπορεί εσύ να σταθείς μπροστά τους ή να τους κλείνεις το δρόμο, εν ολίγοις εσύ να ευθύνεσαι, όμως εκείνοι με χαμόγελο θα σου πουν συγνώμη και θα σου ζητήσουν να περάσουν. Η αλήθεια είναι πως παρατήρησα διαφορές με τους Ελληνες και μέσα σε αυτές συγκαταλέγω και τέτοιου είδους περιστατικά. Για παράδειγμα εμείς σε αντίστοιχες περιπτώσεις δυσανασχετούμε και ξεφυσάμε. Όχι πάντα, αλλά αρκετές φορές. Όπως επίσης σπάνια στη χώρα μας θα δεις κάποιον να διαβάζει στα λεωφορεία κάποιο βιβλίο. Κυρίως παρατηρούμε τους γύρω μας, αγχωνόμαστε (όσο είμαστε ακόμα έξω από το λεωφορείο) για το αν θα βρούμε να καθήσουμε, και μαλώνουμε για τις θέσεις.
Είναι πολύ γνωστό το μουσείο της Μadame Τussauds και προσωπικά έχω μεγάλη επιθυμία να το επισκεφτώ. Πες μας μερικά ομοιώματα που ξεχώρισες και επίσης για την τιμή.
Η αλήθεια είναι πως ανυπομονούσα πάρα πολύ να επισκεφτώ το μουσείο της Μadame Tussauds. Και δεν διαψεύστηκα. Ήταν πραγματικα φανταστικο! Φαίνεται ότι έχει γίνει πραγματικά τρομερή δουλειά και τα κέρινα ομοιόματα είναι πολύ καλά δουλεμένα και με λεπτομέρια. Δεν ξεχώρισα κάποιο συγκεκριμένο ομοίομα, γιατί όλα ήταν πολύ καλά δουλεμένα και αντιπροσώπευαν επάξια τα άτομα που απεικόνιζαν. Εμείς πληρώσαμε 40 λίρες για να δούμε το συγκεκριμενο μουσείο αλλά και να ανεβούμε στη Ρόδα. Και μιλώ για το λεγόμενο μάτι του Λονδίνου, ή αλλιώς την Ρόδα χιλιετίας που φτάνει τα 135 μέτρα (πόδια 443).Η συγκεκριμένη Ρόδα έχει γίνει το πιο δημοφιλές πληρωμένο τουριστικό αξιοθέατο στην Αγγλία και την επισκέπτονται πάνω από 3 εκατομμύρια ανθρώποι ετησίως. Αν λοιπόν θέλεις να κόψεις διαφορετικό εισητήριο γι’αυτά τα δύο, πληρώνεις 25 και 25 λίρες για το καθένα.
Στην Αγγλία πήγες για ένα συγκεκριμένο σκοπό να παρευρεθείς στην ορκωμοσία του αδερφού σου. Θα ήθελα να μας περιγράψεις τη διαδικασία και για τους μη έλληνες φίλους μας να επισημάνεις 2 3 διαφορές με την Ελλάδα.
Πράγματι, ο βασικός λόγος αυτού του ταξίδιου ήταν η ορκωμοσία του αδερφού μου που έγινε στο Μanchester. Όλα ήταν πολύ επιβλητικά. Από τους χώρους, τα κτήρια μέχρι και το ρουχισμό. Όλα τα παιδιά φορούσαν μαύρες στολές και καπέλα (πράγμα που κάνει την τελετή ακόμη πιο επίσημη). Στολές όμως, φορούσαν και οι καθηγητές. Μας χώρισαν σε ομάδες (γονείς-μαθητές) και καθήσαμε αντίστοιχα δεξιά αριστερά. Καθ’όλη τη διάρκεια της τελετής υπήρχε συνοδεία πιάνου. Στην πορεία, οι καθηγητές μπήκαν πολύ επιβλητικά στην αίθουσα, ο ένας πίσω από τον άλλο, ενώ όλοι τους υποδεχτήκαμε όρθιοι. Στη συνέχεια ο καθηγητής διάβαζε τα ονόματα των παιδιών για να έρθουν να παραλάβουν το χαρτί τους. Τα παιδιά σηκώνονταν ανά δεκάδες και πολλή οργάνωση. Και με την ίδια ακριβώς σειρά αποχώρησαν. Ηταν πολύ έντονα τα συναισθήματα καθώς έβλεπες παιδιά από πολλές διαφορετικές χώρες, να΄ χουν αναπτύξει φιλίες μεταξύ τους και να μοιράζονται παρόμοια συναισθήματα. Στη συνέχεια ακολούθησε τραπέζι σε ένα μεγάλο χώρο, τον οποίο παραχώρησαν για το συγκεκριμένο σκοπό.
Οι διαφορές σχετικά με την τελετή ορκωμοσίας στη χώρα μας είναι ότι στην Ελλάδα, καθηγητές, απόφοιτοι, συγγενείς, μπαίνουν όλοι μαζί στην αίθουσα διάσπαρτοι δεξιά και αριστερά, οι φωτογράφοι είναι κυριολεκτικά σκαρφαλωμένοι μπροστά από τους καθηγητές και τα παιδιά. Και φυσικά τα επιφωνήματα που τόσο μας αρέσουν,καθώς δημιουργούν το λεγόμενο τζέρτζελο και ποτέ δεν λείπουν από τέτοιες τελετές, εκει δεν εμφανίζονται σε τέτοιο βαθμό, έως καθόλου.
Πράγματι, ο βασικός λόγος αυτού του ταξίδιου ήταν η ορκωμοσία του αδερφού μου που έγινε στο Μanchester. Όλα ήταν πολύ επιβλητικά. Από τους χώρους, τα κτήρια μέχρι και το ρουχισμό. Όλα τα παιδιά φορούσαν μαύρες στολές και καπέλα (πράγμα που κάνει την τελετή ακόμη πιο επίσημη). Στολές όμως, φορούσαν και οι καθηγητές. Μας χώρισαν σε ομάδες (γονείς-μαθητές) και καθήσαμε αντίστοιχα δεξιά αριστερά. Καθ’όλη τη διάρκεια της τελετής υπήρχε συνοδεία πιάνου. Στην πορεία, οι καθηγητές μπήκαν πολύ επιβλητικά στην αίθουσα, ο ένας πίσω από τον άλλο, ενώ όλοι τους υποδεχτήκαμε όρθιοι. Στη συνέχεια ο καθηγητής διάβαζε τα ονόματα των παιδιών για να έρθουν να παραλάβουν το χαρτί τους. Τα παιδιά σηκώνονταν ανά δεκάδες και πολλή οργάνωση. Και με την ίδια ακριβώς σειρά αποχώρησαν. Ηταν πολύ έντονα τα συναισθήματα καθώς έβλεπες παιδιά από πολλές διαφορετικές χώρες, να΄ χουν αναπτύξει φιλίες μεταξύ τους και να μοιράζονται παρόμοια συναισθήματα. Στη συνέχεια ακολούθησε τραπέζι σε ένα μεγάλο χώρο, τον οποίο παραχώρησαν για το συγκεκριμένο σκοπό.
Οι διαφορές σχετικά με την τελετή ορκωμοσίας στη χώρα μας είναι ότι στην Ελλάδα, καθηγητές, απόφοιτοι, συγγενείς, μπαίνουν όλοι μαζί στην αίθουσα διάσπαρτοι δεξιά και αριστερά, οι φωτογράφοι είναι κυριολεκτικά σκαρφαλωμένοι μπροστά από τους καθηγητές και τα παιδιά. Και φυσικά τα επιφωνήματα που τόσο μας αρέσουν,καθώς δημιουργούν το λεγόμενο τζέρτζελο και ποτέ δεν λείπουν από τέτοιες τελετές, εκει δεν εμφανίζονται σε τέτοιο βαθμό, έως καθόλου.
Πες μας μερικές ενδεικτικές τιμές για καθημερινά προιόντα και υπηρεσίες.
Γενικά σαν πόλη το Λονδίνο είναι ακριβό από πολλές απόψεις. Η διαμονή
για παράδειγμα είναι συγκριτικά με το Μanchester, πολύ πιο ακριβή. Όσον
αφορά τη μετακίνηση, νομίζω πως συμφέρει κανείς να βγάλει κάρτα για το
metro, εβδομαδιαία ή μηνιαία, από το να κόβει μεμονομένα εισητήρια,
ειδικά αν ο σκοπός που έχει πάει είναι καθαρά τουριστικός. Το εισητήριο
για τους φοιτητές είναι το ίδιο με το κανονικό για μία διαδρομή,
δηλαδή, 1.90 λίρες, ενώ το εβδομαδιαίο βγαίνει γύρω στα 19,5 λίρες. Εάν
κάποιος δεν είναι φοιτητής, η εβδομαδιαία κάρτα βγαίνει γύρω στα 27,6
λίρες. Επιπλέον, η τιμή για τους καφέδες είναι παρόμοια με την Ελλάδα
πιστεύω. Δηλαδή ένας καφές στα Starbucks κάνει γύρω στις 2,5 λίρες (πχ.o
cappuccino kai o latte). Eξαρτάται βέβαια, που θέλει κανείς να πιει τον
καφέ του και να φαει. Αν διαλέξει δηλαδή ένα ακριβό cafe η εστιατόριο,
γνωρίζει από πριν ότι θα κοστίσει περισσότερο. Αυτό όμως συμβαίνει και
σε κάθε χώρα.
Τέλος, τι θα σου μείνει αξέχαστο από αυτό το ταξίδι?
Φεύγοντας από τις δύο αυτές πόλεις, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι συγκεκριμένα θα μου μείνει αξέχαστο. Ο ενθουσιασμός υπάρχει μέσα μου κάθε φορά που το σκέφτομαι και βλέπω τις φωτογραφίες. Ηταν κάτι διαφορετικό από αυτά που έχω μάθει να βλέπω στην καθημερινότητά μου, ζώντας στην Ελλάδα. Από τα κτήρια, το κέντρο, τις πλατείες, τα πάρκα, τα μαγαζία, μέχρι και τον κόσμο, τη νοοτροπία τους, το φέρσιμό τους, το πώς έχουν μάθει να οργανώνουν την ζωή τους.
Φεύγοντας από τις δύο αυτές πόλεις, δεν μπορώ να ξεχωρίσω τι συγκεκριμένα θα μου μείνει αξέχαστο. Ο ενθουσιασμός υπάρχει μέσα μου κάθε φορά που το σκέφτομαι και βλέπω τις φωτογραφίες. Ηταν κάτι διαφορετικό από αυτά που έχω μάθει να βλέπω στην καθημερινότητά μου, ζώντας στην Ελλάδα. Από τα κτήρια, το κέντρο, τις πλατείες, τα πάρκα, τα μαγαζία, μέχρι και τον κόσμο, τη νοοτροπία τους, το φέρσιμό τους, το πώς έχουν μάθει να οργανώνουν την ζωή τους.
Φωτεινή, σ’ ευχαριστούμε πολύ για την συνέντευξη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου